عباس فرات؛ پیش کسوت شعرای مجله توفیق بود. وی در سال ۱۲۶۹در یزد متولد شد و به سال ۱۳۴۷در تهران وفات یافت.

فرات؛ فوق العاده شوخ طبع و لطیفه ها و حاضر جوابی هایش در انجمن های ادبی تهران معروف بود. توفیق در سال ۱۳۳۷طی ده شماره پی در پی از فرات تجلیل کرد و او را از نظر حاضر جوابی"برنارد شاو ایران" نامید.

چند نمونه از حاضرجوابی های عباس فرات
*
فرات دوستی داشت به نام "اتفاق". روزی در جلسه ی توفیق شعر می خواند. اتفاقا این آقای اتفاق هم حضور داشت و برای این که فرات را کنف کند، پرسید: آقای فرات! این کثافت کاری را خودتان کرده اید؟! فرات بلافاصله جواب داد:" بله بر سبیل اتفاق! !"
*
روزی در انجمن ادبی صائب، یکی به استاد عباس فرات گفت: استاد! موهایتان حسابی ریخته.
فرات گفت: سرم برای موهایم گشاد شده!
*
 سور چرانی اول شب وارد منزل فرات شد و برای آن که به او بفهماند من شب را خواهم ماند، گفت: آقای فرات آیا صبح که ما می خواهیم برویم اداره، در این حدود تاکسی پیدا می شود؟ فرات بیرون رفت و پس از چند دقیقه برگشت و گفت: همین الان تاکسی دم در حاضر است!
*
 در یکی از انجمن های ادبی از شاعری دعوت کردند که شعری بخواند. شاعر پشت تریبون قرار گرفت و لی برای خواندن بسیار معطل کرد. دبیر انجمن گفت: آقا لفتش ندهید، زودتر شعرتان را بخوانید... شاعر هم بادی به غبغب انداخت و گفت: می خواهم چیزی بخوانم که تا به حالا نخوانده ام. استاد فرات بلافاصله گفت: نماز بخوان!
*
عمرانی صلاحی در جایی گفته است:

"یک شب در انجمن ادبی صائب، استاد عباس فرات به من گفت: کجا داری می روی؟ گفتم: استاد، من همین جا ایستاده ام و جایی نمی روم.استاد اشاره ای به قد بلند من کرد و گفت: داری به آسمان می روی و خودت خبر نداری؟"

پرویز بیگی حبیب آبادی از حاضرجوابی‌های فرات می گوید:

"مرحوم عباس فرات را اهالی شعر و ادب بیشتر با آثار فکاهی او که در روزنامة توفیق و سایر مجلات فکاهی چاپ می‌شد، می‌شناسند. او از بنیان‌گذاران روزنامة توفیق بود و در آثار طنزآمیز خود «ابن جنی» تخلص می‌کرد و بدون مداهنه بگویم در این رشته زبانزد خاص و عام بود.
کسانی که به دوره‌های روزنامة توفیق دسترسی دارند، یقین دارم این ادعای مرا تأیید خواهند کرد. او در شعر جدی بیشتر به کمیت توجه داشت تا کیفیت. فرات در دوران حیات خود، شش جلد از شعرهای خود را با نام‌های نفحات، ثمرات، رشحات، نغمات، قطرات و لمعات فرات چاپ کرد که به هیچ وجه توجه اهل دل را جلب نکرد.
اگر به جای این شش دیوان، شعرهای طنز خود را چاپ می‌کرد، بیشتر مورد توجه قرار می‌گرفت. چنان که امروز هم اگر در محفلی از او صحبت می‌شود، بیشتر از حاضرجوابی و فکاهیات او حرف به میان می‌آید. او می‌گفت که شاعر باید روزی چندین غزل بسازد."
*
سه قطعه شعر از عباس فرات:

هم موسم بهار طرب خیز بگذرد
هم فصل نامساعد پائیز بگذرد
گر ناملایمی به تو رو آورد فرات
دل را مساز رنجه كه این نیز بگذرد
*
اثر زیر با نام «مزل» - بر وزن غزل

بدین فربهی بشر، بدین گُندگی شکم
ندیدم کسی چو تو، به کوه و نجم قسم
نباشد چو بینی‌ات مناری به مسجدی 
بود همچو ابرویت پلی در زمانه کم
هر آن‌کس که صبح دید رخ تیره تو را 
شود در تمام روز نصیبش غم و الم
سرت را چو دیدگشت کدو صاف و خشک مغز 
زنخدانِ تو زند دو صد طعنه برکلم
ز دیدار تو اجل رود رو به قهقرا
ز اقبالِ تو بقا گریزد سوی عدم
چو رو جانب بهار کنی، چون خزان شود
شود باغ خارزار، چو در آن نهی قدم
ندیدم چو پیکرت به یک عمر در عرب
ندیدم چو صورتت به یک قرن در عجم
به هر جا نفس کشی، کند دیو از تورم
چو پای شتر شود، لبت چون کند ورم
خدا یار و یاورت، برو در خیال خود
که از نحسی‌ات گسیخت بسی رشته‌ها ز هم
*
صدق و صفا چه شد؟
با آن كه شد خراب بناهاي جور و ظلم 
در حيرتم چرا خبر از عدل و داد نيست ؟
هرجا كه بگذري ، همه جز ناله نشنوي 
هرسو كه بنگري ، همه جز آه و داد نيست
شادي مگر كه رخت سفر بست از جهان ؟
زان رو كه هيچ كس دلش از دهر، شاد نيست
در مردمان، نشانه ي مهر و وداد نيست 
در هيچ فرقه اي اثر از اتحاد نيست
دل ها پر از نفاق و درون ها پر از شقاق
زين رو به قول و گفت ِ كسي اعتماد نيست
جمع اند مردمي همه خوش روي و خوش زبان
اما در اين ميانه، يكي خوش نهاد نيست
صدق و صفا چه شد؟ به كجا رفت اتفاق؟ 
كاندر جهان به غير نفاق و عناد نيست

اتفاق از دوستان گرمابه و گلستان عباس فرات بود

آثار عباس فرات

دیوان عباس فرات
لمعات فرات دیوان پنجم
غمات فرات : شامل قصاید مثنوی ترجیح غزلیات قطعات رباعیات دیگر سخنان ، فرات عباس 
قطرات فرات : دیوان چهارم شامل قطعات رباعیات قصاید مثنوی ترجیح غزلیات و دیگر سخنان ، فرات عباس
رشحات فرات دیوان دوم ، فرات عباس
نفحات فرات دیوان ششم شامل : مثنوی - قصیده - ترجیع - غزلیات و سخنان دیگر ، فرات عباس