این بار نمی خواهم از درد از بیماری از فقر از مرگ و از هر آنچه که واقعیت دارد و از این دنیای وارونه ی وارونه ی وارونه .  برای شما عزیزانم بگویم می خواهم به رویا بروم و به هر آنچه که واقعیت ندارد به آروزهای محال و دست  نایافتنی به آنچه که برای اندک زمانی انسان را خوشحال می کند فقط به خاطر بقای آن به همین دلیل هست که ما انسانها انقدر که در رویاهایمان سیر می کنیم به واقعیت زندگیمان فکر نمی کنیم شروعش از اینکه اگر همسر خوبی داشتم  مرا دوست می داشت و به من محبت میکرد برایم خانه میخرید و اثاثیه آن چنانی و گردشهای خارج از کشور و خداصه ما بقی چیزهایی که در ذهن خودش مجسم میکند مثل ماشین  . طلا .  و پولی که از پارو بالا برود وای خدای من چی میشد  آنوقت زندگی وفق مراد من میشد و من راحت زندگی میکردم  در کنار همسر مهربانم  البته خیلی خوب است که برای اندک مدتی که در رویایش هست بد نیست  . کمی هم آرامش بگیرد و خلاصه از این جور حرفهایی که فقط و فقط به رویا می پیوندد و بس .  این اما و اگر هایی که در زندگی هست .  برای زنده ماندنمان بد نیست  . که خیلی  هم خوب است مسکنی برای روح ما.  البته برای اندک زمانی  .  ولی اگر به واقعیت زندگی پی ببریم و بدانیم که چه بودیم و چه هستیم ار کجا آمدیم و به کجا خواهیم رفت در رویایمان انقدر سیر نمی کنیم که دیگر نتوانیم زندگی کنیم و  زندگی را هم به کام خودمان و هم به کام دیگران تلخ کنیم این زمان اندکی که هستیم  باید با آرامش خیال زندگی را به پایان برسانیم به قول شاعر که میگوید

دنیا همه هیچ اهل دنیا هم هیچ                                        

ای هیچ برای هیچ با هیچ مپیچ