..............................................

ای بختِ من آرام باش
امشب چراغِ خانه ای خاموش می گردد  !
امّا ؛
آن خانه آیا خانه یِ من هست  ؟!

آن خانه ام
آن خانه یِ زیبا که من از خاطراتش زنده ام اکنون
آن خانه یِ افسانه هایِ دور
آن خانه یِ اندیشه هایِ سبزِ یک خاتون !

ای بختِ من آهسته تر
کاین جا دلی خونین نگاهی دارد و خصمانه می بیند
من را ، تو را ، او را ...
 

...........
م جعفری
..........