مائيم و  آش ليل  و  دهانهاي  سوخته
 ساغر  پراست  و ميل جوانهاي  سوخته
حسرت به دل نمانده به جزحسرت فراق
ما  و قطار  و ريل  زمانهاي    سوخته
افتاد در گمان كه كسي دل  ربوده است
دل مانده  است  ذيل    گمانهاي  سوخته
لب وا نشد   روايتي  از دل   بيان  كند
لب بسته  ماند و  خيل  بيانهاي  سوخته
عمري نشسته چله نشين ،غصه دارعشق
صياد   خسته ، "ويل " كمانهاي  سوخته
 

ويل: چاهي است در جهنم
استعاره از چاهي عميق است كه مملو از
كمانهاي غير قابل استفاده صياد است