بیا

که بی تو خانۀ ریاضیکی  ام درد میکند

و مثلثِ احساسم جذر میکشد

از  حاصلِ عشقِ

بیا

که درونِ ذهنم را

خدا خاصه کاری کرد

و فطرت خانۀ مرا در خلای حس قرار داد

بیا

که سینای روحم در وحدت کدۀ

فلسفۀ عشق قرار گرفت

ومن در "منیت" ماندم

تو ما شدی و ما تو!

یبا

که هندسۀ وجودم

در زاویه کاری خطِ درد افتاد

و ثُلث روحم در بُعد احساس ماند

بیا

که مسعودِ همّتم

در صحنه های یأس

بین آتش و مرگ قرار گرفت

و دامِ آه او را خورد

بیا

که در خود فلسفه کاری کنیم

روح را از آب نَفس چلو صاف کاری

ودر بحرِ درسِ عشق اسرار خوانی......

بیا

که کیمیای غیبم در خاکِ آه ماند

عناصرم در بیخودی، درد خورد

و جنسم در حِس ....و حِس در روح ماند!

بیا

که الهامِ خدا در زمین آمد

و پیغمبر خانۀ ذهنم در جوش

در جنون

در حسرت....

بیا

که کثرتِ چشمم مژه تکانید

وحدتِ احساسم اشک کاشت

حاصل عریانم خرام داد

بیا

که بی تو ثانیۀ فکرم چپه دور خورد

دقیقۀ مرگم در امتحان دوید

پای آرزویم در احسان خودی بند ماند

بیا

که صورتم در شیشه ماند

دلم در پردۀ غیبی

و.....من در میان بیخود شدم

 

شاعر :بیخود