سیمای محمد    ص

سرفرازو نشانه ی عشق است

 شاهد بی کرانه ی عشق است

پرچم اش پر چم گل  توحید

بر رخ  اش سجده  می کند خورشید

یوسف دفتر کمال  خداست

آیه ی جلوه و جما ل خداست

در جوانمردی و جوانی سر

 دلر بایی کند  زهر منظر

کیست این افسرعلی پیکر

  اکبر است و  بحق علی اکبر

  مظهر ی درتما م خوبیها ست

  جان فدا ی پیام خوبیها ست

 مظهر گلشن گل یاس است

 در شجاعت عمو یش عباس است

 باشد از هر جهت  تماشایی

    چه نما دی   نماد آقایی

متحیر شدم   کشیدم   آه

مرحبا لا الله الا الله

این وجود همه مصفا کیست 

 این شمیم علی و زهرا  کیست

شعله زد عشق ،چشم من تر شد

  بستر خاک،  ژاله گستر شد

ماه در محور حقیقت اوست

 چلچراغ شب طریقت اوست

 کیست این گل ،گل بهارسرشت

  که در او   جلوه گر هزار بهشت

 دلم من سجده  رفته بر پایش

  هست  تسلیم   حق چو  بابایش

 سخت باشد شناختن ، هیهات

 گشته ام بین هر دو صورت مات

 گل سرخ سر آمد است این گل

حسن است یا  محمد است  این گل

گاه باران و گاه  صاعقه  اوست

  مهر و خشم خدا ،  به واقعه اوست

 به تمام و کمال زیبایی ست

  مادرش بانوی شکیبایی ست

در دمشق است عمه اش زینب

  صبروعشق است عمه اش زینب

کیست؟ این صورت محمد کیست    

این به خلق و خصال احمد کیست       

او علی را  نشانه و هنر است              

او حسین عزیز را پسر  است

 شهر، در کوچه ا ش گرفتار است

 او همان هفت شهر عطار است