گیسوی  باد جلوه ای از شاخسار توست
دل در هوای باتو عجب بیقرار توست

چندیست در کویر دلم رخنه کرده ای
آری کویر سبزی روحش بهار توست

در زمهریر چشم تو یخ بسته ام ولی
باور نمی کنم که زمین در مدار توست

شبهای پرستاره زمان آه می کشد
وقتی که ماه شب همه جا در کنار توست

ای ناخدای کشتی اندیشه ام بیا
این سینه مدتیست که نبضش دچار توست

شعر:فیروزه صیادی