همیشه چشم به راه بهار بوده دلم

همیشه ساده ولی بی قرار بوده دلم

چقدر با تو نبودن مرا زمین زده بود

چقدر در غم تو سر به دار بوده دلم

نیامدی به تماشا و عشق در من مرد

شبیه آینه ای در غبار بوده دلم

از این همه اندوه و غم رهایی نیست

تمام عمر فقط داغدار بوده دلم

نشانه ای اگر از من نمانده حرفی نیست

غریب و بی خبر از  روزگار بوده دلم

نفس کشیدن بی تو برایش اجبار است

همیشه بی کس و بی اختیار بوده دلم