دود شد اسفند و چشم شور کور

گرد کینه از دل آیینه دور

گم شدم در تار وپود واژه ها

گاهگاهی می کنم دل را مرور

خانه دل را تکاندیم از غبار

روشن است این خانه از منشور نور

هفت سینی از صفا آورده دل

تا بساط عشق گردد جفت و جور

باز با آیینه تنها مانده ام

چون تکبر دفن شد در خاک گور

از توگفتن های من د ر دفترم

پای تا سر در غزل شوق است و شور

آتش عشقی ست در جان غزل

زاده شد از  این قلم شور و سرور

زهرا علی بابایی