باران که می بارد غزل با دل تبانی می کند

این شاعر آشفته را دل، حکمرانی می کند

باران که می بارد دلم غرق تمنا می شود

بلبل به عشق روی گل آوازه خوانی می کند

باران که می بارد زبانی تازه دارد رنگ ها

رنگین کمان شعر را دل ارغوانی می کند

رسوای عالم می شود دل، تا که باران می زند

از بس قلم با یاد تو بلبل زبانی می کند

   تااز قلم بارانی از احساس نازل می شود

آیینه دل دفترم را جاودانی می کند

می شوید از دل رنگ و بوی خاک را این شعرها

باران که می بارد غمم را آسمانی می کند

وقتی کنار پنجره دل را به دریا می زنم

باران یادت واژه ها را  بایگانی می کند.....

   زهرا علی بابایی