نام تو را واژۀ سوگند نکردم مگر ؟

عشق تو را کوه دماوند نکردم مگر
 

گمشده بودی وسط دوزخ دشتِ کویر

سد شدم و پشت دلم بند نکردم مگر
 

بر سر یک لحظه تو را داشتنی بیشتر

بخشش خوارزم و سمرقند نکردم مگر
 

ناز تو را بس که کشیدم سحر و شام، با

برکۀ  آرام همانند نکردم مگر
 

تا تو بهاری بشوی خنده به لب آوری

قامت مردادی ام اسفند نکردم مگر
 

داشتنت را تو بگو ای همۀ آرزو

خواهش هردم ز خداوند نکردم مگر

بداهه در برنامه زنده