شاید بدون عشق دلم کور تر شود

شاید از اینکه هست جهان گور تر شود

من شهد و شور در رگ و جانم دویده است

می ترسم از زبان تو زنبور تر شود

من فتح می کنم اورست نگاه را

بگذار قله سرکش و مغرور تر شود

حتما دوباره صحبت ما طول می کشد

ای کاش راه خانۀ تان دور تر شود

این مست هم به دست خودش کار می دهد،

بگذار چشم سبز تو انگور تر شود

وقتی طناب دار شود گیسوان تو

دیوانه ات_ به جان تو منصور تر شود

چشمت مرا به خنده نمک پاش می دهد

حالا بخند تا غزلم شور تر شود