با رقص چشمانت چه خوش ، لب تشنه  می رقصانی ام !

با شکوه ات می رانی ام، با عشوه ات می خوانی ام

وقتی به شهداب لبت ،  نامم مزيّن می کنی

در بطن رویا عاشق و دیوانه می غلتانی ام

در گيسوی زيتونی ات ، زآوارگی پنهان شدم

ازچه به تیغ شانه ات ، همواره می ترسانی ام؟

جانم رسیده برلبم ، تا عشق خود سازم عيان

زخمی و تشنه تا کجا ، ای نازنين می رانی ام؟

با سنگ بغض و خون دل در بینمان پل می زنم

اینسانکه از گرداب غم ،  درمانده تر می خوانی ام