دل‌واپسی‌ها

 
اگر آن روز می‌بردیم سوی‌اش دست بیعت را
نمی‌دیدیم چندین قرن تأخیر اجابت را

نمی‌دیدیم هر شب یوسفی در چاه می‌افتد
کمی احساس می‌کردیم اگر عمق مصیبت را

نمی‌شد این همه تابوت سرخ و سبز یک‌جا جمع
نمی‌بردیم پشت دوش، رنج استقامت را

چرا کوچیده‌اند از کوچه‌باغ ما پرستوها؟!
نمی‌دانیم علت را؟!
نمی‌جوییم علت را

یکی اجر رسالت را
یکی تاج خلافت را
گروهی می‌ربایند از شهیدان گوی سبقت را

قنوت مستجاب الدعوه‌ها هم رو به بی‌حالی است
یکی شربت دهد این تشنگان استراحت را

در این مرداب بی‌‌ساحل به‌ مرگ خویش تسلیم‌ایم
مگر از عرش بفرستند کشتیِّ سلامت را

نخواهد رام شد اسب چموش فتنه‌ها الا
یداللهی بگیرد دست‌اش افسار حکومت را

من و سجّاده و تسبیح، عمری منتظر هستیم
که با قد قامت‌اش بر پا کند روز قیامت را

سلاح گرم ما اشک است می‌گرییم شاید اشک
به خاموشی کشاند جنگ هفتاد و دو ملت را

§         

مرا وقتی برای پرسه در چشمان مردم نیست
خیال دوست پر کرده است اوقات فراغت را.