يادداشت

توسعه ادبيات پايداري باتغييرنگاه فرهنگي

عبدالرضا شهبازي

آنچه امروزه به عنوان ادبيات پايداري در لرستان وجود دارد بعضاكتاب هاي منتشر شده اي است که در اين حوزه به خوبي نتواسته تمام ظرفيت رزمندگان دوران دفاع مقدس لرستان را در هشت سال دفاع مقدس به درستي نمايش دهد. به نظر من عوامل معتددي در اين زمينه باعث شده كه اين مهم به سرانجام نرسد و لرستان در ميان حتي استان هاي هم جوار خود مانند ايلام ، كرمانشاه و همدان نتواسته توفيقاتي حاصل نكند. اگر عواملي را كه باعث خروج و چاپ آثار رزمندگان لرستان مي شود را به سه ضلع يك ملث كه دو ضلع آن نويسندگان و رزمندگان و ضلع ديگر آن مديران فرهنگي باشند تقسيم كنيم در لرستان اين سه ضلع به درستي نتوانسته در كنار يكديگر قرار گيرند. كه مهمترين ضلع اين مثلث مديران فرهنگي هستند كه بايد ارتباط دهنده بين هنرمندان و رزمندگان دوران دفاع مقدس باشند كه تا كنون اين نقش نتوانسته توسط مديران فرهنگي ايفا شود. ديگر عامل كه باعث كندي اين روند شده را مي توان خود رزمندگان دوران دفاع مقدس دانست كه شايد در بيشتر مواقع تن به مصاحبه و گفتگو نمي دهند و همين باعث مي شود كه خيلي از خاطرات آن دوران به علت گذشت زمان از ياد و خاطره خود رزمنده برود و همين باعث مي شود كه بخشي از هويت فرهنگي و تاريخ دفاع مقدس ما از بين برود. اما نقش هنرمندان ، نويسندگان و روزنامه نگاران كه به عنوان ثبت كننده اين لحظات بسيار مهم است نبايد هنرمند ما به علت بي ميلي و يا كم توجهي مدير و يا مسئول فرهنگي صحنه را ترك كند چرا كه در بيشتر مواقع نگاه مديران فرهنگي ما نگاه سود و زيان به برنامه هست و در بيشتر مواقع بيلان كار و عدد و ارقام مهمتر از چاپ نگاه منتقدانه يك رزمنده براي مدير سود دارد. نسل امروز ما ديگر نگاه سياه و سپيد به موضوع جنگ را نمي پسندد در اين ميان رفتار هاي خاكستري وجود داشته كه بايد بيان شوند و در كنار بيان اين موضوع مي توان شكست ها و پيروزهاي توامان رزمندگان اسلام را ثبت و ضبط كرد و اين براي نسل امروز كه از جنگ دركي نداشته و يا چيزي از آن به ياد ندارد قابل فهم تر خواهد بود. و اين مهم بايد توسط هنرمندان كه امروز در خاكريز اول جنگ نرم وجود دارند به سرانجام برسد. امروز ما نبايد از گفتن بعضي از ناكامي هاي دوران جنگ ترس داشته باشيم چرا كه اين جنگ از سوي ما آغاز نشده بود و همين تهاجم از طرف دشمن و دفاع رزمندگان ما در آن دوران خود بزرگترين دستاورد و پيروزي را در آن هشت سال براي ما به ارمغان آورد. من خود در طول سالياني كه در اين حوزه كار كرده ام منتظر سفارش هيچ مدير و مسئول فرهنگي نبوده ام آنچه مي بايست در حوزه شعر ، خاطره و قطعه ادبي كار كنم به انجام رسانده و در زمان هاي پيش آمده اقدام به چاپ اين آثار نموده ام هرچند چاپ اين آثار امروز مي تواند مورد نقد بسيار قرار گيرد اما هدف ما در آن زمان درست شدن پايه و اساسي براي شعر دفاع مقدس در لرستان بود كه خيلي از دوستان بر همين اساس و پايه كار را دنبال كردند. و بيشتر از اين جاي كار دارد. بد نيست با ذكر نكته ي در حوزه فرهنگ لرستان و نگاه بعضي از مديران فرهنگي استان به اين مسئله اشاره كنم كه در سال گذشته با همكاري يكي از بچه هاي خوب دوران دفاع مقدس اقدام به بازنويسي خاطراتش در عمليات والفجر شش نمودم و اين كتاب به حوزه هنري لرستان ارسال شد و بعد از چند بار مراجعه و گذشت بيش از هفت و هشت ماه از دادن كتاب به حوزه خبري از جواب آن نيست و بماند پاس كاري هاي رئيس به معاون و معاون به مسئول مركز آفرينش هاي ادبي و مسئول ادبيات پايداري و در آخر نتيجه نگرفتن  و گم شدن كتاب مذكور از مركزي كه مدعي ادبيات پايداري و ادبيات ديني است. به راستي آيا با اين نگاه مي توان در توسعه فرهنگ پايداري و مقاومت گامي برداشت ، من كه فكر نمي كنم . بايد اعتقادي دروني در اين زمينه وجود داشته باشد. به اميد عوض شدن نگاه متوليان فرهنگي استان در چاپ آثار رزمندگان دفاع مقدس و مطلق نگاه نكردن سياه و سپيد به اين مقوله فرهنگي.