عجب خر تو خری شد!

خوش ب حال خر که درعین خری

دارد از انسان صفات برتری

می خرد رنج بشر با کاه خشک

نیست در ذاتش دورنگی شر خری

می کشد هر بار سختی را ب دوش

کی نهد بارش بدوش دیگری؟

خار خشک وکاه و یونجه یا علف

هرچه باشد می خورد بی دلخوری

آ دمی را آدمیت گر نبود

کی توان همسنگ کردن با خری؟

گر نفهمد کس زبان آدمی

« عر عرونی عر عرانی عرعری»
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
درود بر شاعر عزیزو گرامی

دستمریزاد.