درچشم تو شد فقط شکوفا باور

رفتی و به آرزو رسیدی آخر

دنبال سرت روی زمین می گشتیم

دیدیم از آسمان در آوردی سر

//////////////////////////////////
صد شکر ز دستان دعایش می ریخت
صد ها غزل از حجم صدایش می ریخت

آرامش و معصومیت و دلداری
از طرز نگاه آشنایش می ریخت

//////////////////////////////////

مجنون شد و دل از اینهمه لیلا برد
هرچند که رفتنش جهان را آزرد

مانند حسین (ع) مقتدایش به خدا
سر داد ولی به دشمنش سر نسپرد

///////////////////////////////////////////

از لحظه اولی که آمد به وجود
عاشق شد و در راه خدا کرد ورود

در لحظه وصل چون اباعبدالله(ع)
با پیکر بی سر غزل دوست سرود

علی گیاهی فریمان