سلام بزرگوار
شعر خوب و شسته رفته ای بود
شاعر ابتدا از همان اول شعر ملاقات با خدا را عنوان شعرش گذاشته و ملاقات با خدا بی شک یا برای فنا شدن در وجود او یا اظهار گلایه ای بزرگ از آن یگانه است. از نردبان باد شوار شدن ترکیب زیبایی است که شتاب را برای ملاقات خدا می رساند اگرچه شاعر هزاران گلایه هم داشته باشد سعی می کند آهسته به حریم آن یگانه برسد چون در پیشگاه خالق مخلوق باید آرام باشد همینکه به او فرصت اظهار می دهد خود لطف بیکرانی است.
اما سفر در خوابهایی است که دیده نشده است خوابی که دیده نشده باشد یک رویا است رویایی که بی گمان بالاترین آرزوی شاعر است و آن رسیدن به پیشگاه خداست. اما شتاب به قصد زیارت خدا چیست؟ شاعر پرسش سختی در ذهن دارد و آن چرایی غرق شدن کودکانی است که آرزوی موسی شدن در سر دارند، موسی شدن می تواند بار کنایی داشته باشد از پاک شدن و به جایی رسیدن وجلب توجه خدا را داشتن که حق هر انسانی است. پس البته تلاش شاعر برای رسیدن زیباست و براستی پرسشش هم ارزش پرسیدن دارد
درست مریزاد آقای الهی
...................
سلام بر جناب پور افشار-بنده مي بايست به شما دست مريزاد بگويم كه اين شعر را قابل نقد دانستيد و چه زيبا هم نقد شده -سپاس از شما

كه بپرسم



بر سر آن كودكاني كه

سلام

فکر می کنم که بپرسم، که رو احتیاج نداشته باشه اگه "که" رو بردارید زیباتره.

از " که" زیاد پشت سر هم استفاده کرده اید.
...........
متشكرم از نقدتان