سرزمین ِ من

سرزمینی کشف خواهد شد پس از من روی لب هایم

سرزمینی پرت و دور افتاده در اعماق شب هایم

کشوری همسایه ی تنهایی و هم مرز ِ فریادم

مردمانش شعر ها و خانه هایش تاب و تب هایم

هر کدام از تکه هایم راهی قرنی ست در تاریخ

وصل خواهد شد به ملت های گوناگون نسب هایم

خواب ها دیوانه ام کردند و این تعبیر ِ پر معنا

بعد از این افزوده خواهد شد به تعداد لقب هایم

با کم و کسرم بسازید ، ای در و دیوارهای شهر!

با هوای گرگ و میش ِ آرزوها و غضب هایم

این که می بینید نخلی سایه افکن بوده تا دیروز

گرچه سهم خاک خواهد شد از این ساعت ، رطب هایم

مات می مانند در کارم محقق ها که می بینند

شعله می جوشد میان آتش ِ خاموش لب هایم