قدم به جاده نهادی نگاه شکل گرفت
هزار حسرت پنهان و آه شکل گرفت
 
جهان پر از شبِ ممتد، پر از سیاهی بود
طلوع کردی و آن لحظه ماه شکل گرفت
 
امید دیدنِ خورشید با تو قطعی شد
به نام صبح رسیدی، پگاه شکل گرفت
 
زمین بدون سلاطین به راه خود می رفت
به لطف آمدنت اسم شاه شکل گرفت
 
جهان محل ثبات و حیات آدم بود
پس از عبور تو تردید و راه شکل گرفت
 
به روی شانه سپردی سپاه گیسو را
هوای سیب و فضای گناه شکل گرفت
 
تو را الهۀ نازی کنار خود دیدم
از این تصور پوچ اشتباه شکل گرفت
 
سلام من به تو ای صخرۀ پر از سردی
به قهر دائم تو پرتگاه شکل گرفت
 
کلاه در سرِ من را ربودی و بُردی
و بعد تکیه کلامِ «کلاه» شکل گرفت
 
حسین وفا 
(بداهه برنامه خلاقیت)