تبسم گلی
زندگی نامه و دفترشعر

 
 
گفتگوی مداد و دفتر...
در شبی ارام،سکوتی سرد و مست
با طنین ناله ای در هم شکست
با صدایِ لرزشِ دردآوری
شکوه می کرد یک مداد از دفتری
روزگاریست در تکاپویم چنین
می نگارم ،می سرایم دلنشین
تا فشانم بذر علم وحاصلی
تا زُدایم جمله جهل و جاهلی
انچه از دانش بروی صفحه است
برگِ سبزی ،ازمن این را تحفه است
هرچه داری از من فرزانه است
بی من این عالم همه ویرانه است
گر نباشم عقل زایل می شود
غیر حق بر حق که حایل می شود
گر نباشم برگ  برگت  خالی است
همچو حماری که پشتش باری است
گر نباشم جهل عصیان می کند
کفر جامه، برتنِ ایمان کند
نور دانش کمتر وکمتر شود
جاهلی جان گیرد و برتر شود
پس به هوش آ نسخه ات با من مپیچ
چون که بی من هیچِ هیچی هیچِ هیچ
ادعایی نیست.... همه دارن خبر
از ژن خوب است این فضل  وهنر
سر بچرخاند ان طرفتر دفتری
گفت: مجالی ده ..مگر سر می بَری؟
مینگاری می سرایی این درست
این همه در اقتضایِ کارِ توست
دادگاهی می کنی!حکم می دهی!
پارچه ات را گز نکرده می بُری!
مهلتی ده تا بگویم من سخن
داد ارم چون تو بر هر انجمن
این همه عمرت نوشتی بی ثمر
چون که خود چون جاهلانی بیخبر!
تکه چوبی خشک بودی از ازل
بس عظیم است ادعایت ای دغل!
تو همانی دس به دستِ دیگران
می شوی رقصان وچرخان هر زمان
چون به دست دیگران رقصان شدی؟
چاک جان، بٌبًریده و عریان شدی؟
چون سراسر گفته هایت ادعاست
این همه ناز و کرشمه پس چراست؟
گر که داری ادعای عقل و هوش
پس تواضع کن،پی دانش بکوش
مدعایان گر زعلم دم می زنند
نکته دانند و سخن کم می زنند
گفته بودی نسخه ات با من مپیچ
لیک بی من تو چه هستی؟ هیچِ هیچ
شکر دارم برگ برگم خالی است
در تو اما دانشت پوشالی است
بذر علم را کاشتی اینک بگو
پس چه برداشتی ازاین فصل درو؟
چون نوشتن، علم و دانش نیست نیست!
گر عمل در ان نباشد پس تهیست
عالمی گر بی عمل دانا شود
عاقبت درمانده و رسوا شود
پس به هوشآ و نگر کن کار خود
همزمان سامان بده افکار خود
دانش علم و هنر فرزانگیست
چون عمل نبًوَد دلا ویرانگیست
چون زبان علم تو برنده است
نور دانش در درونت مُرده است
مرد ره باش در طلب پرادعا
توبه ای کن با تضرع.. با دعا...
تا که شاید عشق را پیدا کنی
وین غرور ِکذب را رسوا کنی
شکوه کم کن این حقیقت را ببین
ما مداد و دفتریم تنها همین!

• (0) نقد ها
• (0)نظرات غیر اعضا
• (0) نظرات کاربران