این خاک پُر از قحطی و پُردغـــدغه‌ام را

پلکی بزن اندازهٔ یک قطـــــــــره به جــــانم

تا خشکی و تب گُم بکنــــــد منطقه‌ام را

یادِ تو اگر مانده شمـــــــال و شبِ شالی

باران شو و حل کن همـــــــهٔ مسئله‌ام را

ای آمـــــده از کشورِ بیـــــداریِ خورشید

خوش‌باش‌ببین بانگِ غـــم و هروله‌ام را

نَه گفتی و نُه مـــــــــــاه به گردن نگرفتی

نطفـــــــــــــــهٔ نگون‌بختِ دلِ حـــامله‌ام را

نُه قرن و نود سال و نود مـاه و نود روز

نَه گفتی و دیدم ثمـــــــــــــــــراتِ بله‌ام را 

سگ آمد و گوسفنــدِ خیالاتِ مرا خورد

ای‌کاش که گرگِ تو بخواهــــــد گله‌ام را

تبعیـــــدیِ صـــــــد سالهٔ تنهـــــــــایِ ملولم

کمتــــــر نکنی یک‌قـــــــدم از فاصله‌ام را

من مستعــــدِ مرگم و از حیلتِ عشقـت

 بـر دار بـخـوانـم غـــــــــــــــــــــــزلِ نافله‌ام را

چون چینـــــــــــهٔ چاهی که ندارد نمِ آبی

خورشیـــــد گرفتـــــــــه نَفَسِ قـــــافله‌ام را

سیدمحمدرضالاهیجی
 

• (0) نقد ها
• (0)نظرات غیر اعضا
• (1) نظرات کاربران

لیلا دهقانی 1397/2/2 در ساعت : 13:34:16 احسنت... عالی، عالی