درود بر شما بزرگوار
غزل زیبایی سرودید اما به قوت آثار قبلی تان نیست.
در بیت اول تقدّم معلول بر علت بر حسن رابطه علّیت نیفزوده است.
در بیت دوم رابطه افقی بین مصاریع ضعیف است. همچنین صفت وزان را به گیسو نسبت داده اید حال اینکه چنین اتصافی صحیح نیست.اگر بفرمایید این سپیدی رها در باد یا این سپیدی روان در باد بهتر است.
حقیر معنای بیت سوم را متوجه نشدم.چین بر جبین می افتد و «کمان کج شده» حشو است.
بعد از خوانش مصراع اول از بیت چهارم ، مخاطب منتظر نتیجه گیری طوفانی در مصراع دوم است که این مهم میسر نشد.چون رابطه افقی ضعیف است.شاید اگر می فرمودید با نغمه زیر و بم ساز زندگی رقصیده ام آنگاه رابطه بهتری با آوار در مصراع دوم برقرار می کرد.
دو بیت پنجم و ششم نیز به زعم حقیر رابطه قوی افقی ندارند.
در بیت مقطع حرکت آهسته به سوی پیری را تقدیراً درد پنداشتید که عشق دوران جوانی نوش داروی آن است و بیت خوبی را رقم زده است.

زبان شعر، امروزی و همه فهم است.ترتیب ارکان جملات در بیشتر ابیات به خوبی رعایت شده است و رعایت این دو موضوع در این شعر و همچنین مطالعه دیگر آثارتان بیانگر این است که قدرت شاعرانگی شما بیش از آن چیزی ست که در این شعر به نمایش گذاشته شده است.

عفو بفرمایید.