غزلی برای

حضرت علی اکبر(ع)

هرگز دوباره مثل تو پیدا شود علی

بعد از تو خاک برسر دنیا شود علی

از این درخت پر ثمر اصلا بعید نیست

یا مصطفی شود ثمرش یا شود علی

با چهره ی پیمبری آمد ز خیمه گاه

وقتش رسیده است که حالا شود علی

...

یک عمر قد و قامت اورا نگاه کرد

یعنی که پیر شد پدرش تا شود علی

بیش از همه حسین دلش شور می زند

وقتی میان معرکه تنها شود علی

از بس که تیغ آمد و بر پیکرش نشست

دیگر توان نداشت زجا پا شود علی

...

از بس که مختصر شده ای تو...گمان کنم

در بین یک عبا بدنت جا شود علی

و کُنّا إذا اشتَقنا الی نبیِّک نظَرنا الَیه

هر وقت دل تنگ پیامبر می شد علی را نگاه می کرد.