کهنه کتاب عشق من  را ؛ تو شبی  مرور کن

از این  همه   فاصله ها ، ثانیه ای  عبور کن

به  ضربِ  گیتار  و دفِ  سمفونی  چلچله ها

برقص در سماع عشق! سینه پُر از غرور کن

حادثه ی  یکی  شدن ،  هیچ   خبر  نمی کند

با سخنی به  رنگ  گل ، جان مرا صبور کن

فصل  نویی اضافه  کن ، به دفتر قضا  و پس

تمام لحظه های من ، غرق  در این سرور کن

سپردمت به سادگی ، به دست سرد سرنوشت

نگاه خود ز من مگیر، عذر بر این قصور کن

چشمه  مهربانی ات ، زمزم  دشت عاشقیست

سینه ی آلوده ی من ، به جوششی  طهور کن

تمام  جسم  و جان من ، کوه  یخ  از فراق تو

نگاه   پُر حرارتی  ،‌  به  این  شب  نمور کن

گرفته  آیینه ی  جان ، غبار حسرت  و فراق

بیا و این خشتِ  گِل از هُرم  تنت ،  بلور کن