روي قبرش بنويسيد كه طاهر بوده
سر هر سفرۀ پهنيده اي حاضر بوده
هركجا بوده بساط وك و ولمي داير
پر زده  سويش و چون مرغ مهاجر بوده
بنويسيد كه چون عاشق مسئولين بود
دست بر سينه و فرمانبر و چاكر بوده
و به لطف دوسه من پشم  و دوتا انگشتر
او به هر كار ،خودش يك تنه قادر بوده
داغ پيشاني اش البته  بماند تا بعد
او در اين داغ زدن وه كه چه ماهر بوده
بار صد شغل به دوش و نشده خم كمرش
و به هر كوچۀ پر مشغله عابر بوده
بنويسيد كه او محنت  بسيار كشيد
ليك ماتم كه چرا اين همه صابر بوده؟
هر كسي رنِگي و سازي زده او رقصيده
بنويسيد كه توي كمرش قر بوده
ياطاقان گرچه زده باطن پر خط خطي اش
او در انديشۀ نقاشي ظاهر بوده
گاه لطفيده و  نان همه آجر مي كرد
چه كسي گفته كه اين طفلكي شاطر بوده؟
جاي هر گونه عمل يك سره مي داد شعار
چون  كه اين تحفۀ پر مشغله شاعر بوده
با چنين نامۀ اعمال بدون اغراق
هيچ شك نيست كه او جزء مفاخر بوده
گر نيامد خوشتان از سخن نغز حقير
ننويسيد كه حرفش همگي زر بوده
گفت« جاويد » كه اين شخصيت بي مانند
افتخار است  كه با بنده معاصر بوده