هنگامیکه

چشمانت را به من دقیق می دوزی

نگاهت

گوارا ترین دریا می شود

و موج از آبی ترین خنده ها را

از اعماقش بازتاب می دهد

تو نگاه می کنی

و آهوان، در جنگل موهایت رم می کنند

شمال گیسوانت

شبنم رها شده از لای مژه هایت را

به دشت می برد

و روح سرخِ که شبیه سفیدی های چشم من است

بر نفس لاله های خشکیده می دماند

همه اشیا

 تورا صدا می زنند

ققنوس بر دل آتش می جهد

و جوجه هاش

به خاکستر پر های زرینش نوک می زنند

آفتاب نا بهنگام طلوع می کند

و من آهسته، آهسته

از حرارت نگاه تو ذوب می شوم