یک نفر برای یک نفر ، دلش گرفته است

از غروب جمعه ، بیشتر دلش گرفته است

یک نفر شبیه آب ، یک نفر شبیه خاک

خاک تشنه ، سوخته ، پکر ، دلش گرفته است

یک نفر شبیه قاصدک همیشه در سفر

یک نفر همیشه بی خبر، دلش گرفته است

یک نفر به عمق چشمش اشک خیمه می زند

مثل بغض ابر آنقدر دلش گرفته است –

که اسمان برای چشمهای بی قرار او

مثل هر غروب، هر سحر، دلش گرفته است

آسمان! به آفتاب مهربان من بگو:

گاه گاه بی بهانه گر دلش گرفته است

یکنفر شبیه ابر بی حضور آفتاب

باز از همیشه بیشتر، دلش گرفته است

ابر می دود و کوچه کوچه داد می زند :

یکنفر برای یکنفر، دلش گرفته است