تقدیم به امام موسی صدر ماه :

سید ما! احبک یا دوست! تا به کی بی قرار بنشینیم؟

تا به کی می روی چنین بالا؟ تا به کی ما اسیر پایین ایم؟

مرد بالابلند! لبخندت ، در دل ما امید می کارد...

تو نباشی چه کس شفا بدهد، دل ما را که سخت غمگین ایم؟

خواب دیدند عده ای دیشب، که زمین پر شد از گل نرگس

ترک زندان کن و بکن تعبیر، خوابهای خوشی که می بینیم

ما که سی سال بی تو سر کردیم، ما که سی سال بی تو پژمردیم

ما که یک عمر بهر آمدن ات , همه سرگرم ختم یاسین ایم

سالها رفت و هق هق ما را در فراق تو هیچ کس نشنید

تو پر از بغض های لبنان و ما پر از گریه ی فلسطین ایم

حیف از آن آفتاب چشمانت...که اسیر شب زمستان شد

تو دعا کن برای صبح بهار... ما همه مرغ های آمین ایم