قطار از ايستگاهش كنده شد غم مي كشد سيگار

به جا ماندست هرم آن تنت از آخرين ديدار

تو رفتي غم نشسته روبروي من درون چاي

منم سنگي ميان خانه سرگردان نه آن ديوار

نوشتم نامه اي صد بار گفتم دوستت دارم

بگردي بين هر واژه منم در اشك آن خودكار

منم هر شب به كارون نگاهت مي زدم تاصبح

اگر دستت بلم مي شد براي اين تن تب دار

برو ...اما فراموشم نكن....مانند قبلن باز

كنار حوض ماهي ها كمي بابونه هم بگذار

مجتبي اصغري فرزقي – مشهد 

وبلاگ: شعر نو پيراهني در باد

ايميل :www.mojtaba.asghary@yahoo.com