نوشت خاطره هایی که از قلم افتاد

 نوشت نام تو را اشک از قلم افتاد

 کمی برای خودش صحنه را تجسم کرد

  بیاد خیمه و قنداقه و علم افتاد

 و در میان  دو گنبد شبیه دو خورشید

 نشست روی زمین خاک از قدم افتاد

 بیاد دخترکی پا برهنه در این دشت

 که جرعه جرعه زمین خورد و نم به نم افتاد

 دو قطره مرثیه بارید همنوای شفق

 و دست محمل خورشید در عدم افتاد

 رسیده بود به جایی که چشم باید بست

  و باز یاد همان شعر محتشم افتاد

 وبیت بیت غزل  را به اشک خود " تر " کرد

 سرش به روی دو زانو به دست غم افتاد

 تمام خاطره ها را گریست  با حسرت

 همان دقیقه که مشک تو از قلم افتاد