پیدا شدی که گم بشوم در هوای عشق

 چون برگ سبز  جنگل بی انتهای عشق

 با این همه صلابت و چون کوه ماندنت

 از پا نشسته ای تو چگونه به پای عشق

  گاهی برای قطره شعرم چو کوزه ای

 گاهی شبیه پهنه دریا برای عشق

 می خواستم برای تو یک آسمان شوم

 هفت آسمان کم است برایت همای عشق

 خندیدی و زمین به تلاطم کشیده شد

  آتش گرفت هر چه نبوده فدای عشق

 بیمار خنده های تو شد آسمان و بعد

 چون ابر های تیره چکید از برای عشق

 بگذار تا هوای زمین تازه تر شود

 بگذر تو از میانه ی این رد پای  عشق

 غرق است بی تو باز  جهان در مسیر شب

  برگرد از شب سفرت ناخدای عشق