مصرع دوم این غزل به این صورت بود

(( ولی به پیش تو خود را همیشه می بازم )) که با پیشنهاد استادانه ی جناب ابراهیم حاج محمدی به صورتی که در متن مشاهده می فرمایید تصحیح گردید . با تشکر از این بزرگوار و با امید به اینکه باب نقد و انتقاد جایگاه خود را در بین اعضای سایت کاملا پیدا کند .

اگر چه پیش همه بسته همچو یک رازم

ولیک پیش تو خود را همیشه می بازم

تو راز قلب مرا خوب ِ خوب می دانی

که چارطاق همیشه به روی تو بازم

به شوق آبی چشم تو شعر می گویم

برای سبزی ِ دستت ترانه می سازم

و در هوای تو سردی غریب و بی معناست

در آسمان دو چشم تو گرم پروازم

و بر بلندترین شاخه های سبز تنت

به بی نهایت هر جا رسیده آوازم

به تار زلف پریشان خویش چنگی زن

که کشته مرده ی پس کوچه های این سازم

و پشت پا زده ام هر چه را که در دنیاست

که من فقط به ((تو)) ، یعنی به ((عشق ))می نازم

ـــــــــــ محسن یاری ـــــــــــــ

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ