خیلی در خور توجه بود خانم صداقتی نیا
تصاویر خوبی داشت شعر قشنگتان
موفق باشید بانو
...


ممنونم استاد
شما خیلی بزرگوارید

سلام خانم صداقتی نیا

نو سروده خوبیست وقابل تأ مل
اما دونکته باید خدمتتان عرض نمایم:
ابتدا اینکه( وُرد )چون درمناطق ییلاقی و معمولا برای اسکان مال وزدن سیاه چادرهای ایل وقاش (آغل) گله ها انتخاب می شود ، دربین کوهها وتپه ها جائیست هموار تا ازآسیبهای احتمالی جلوگیری گردد بنابراین وجود گودال آن هم عمیقش عجیب می نماید
دوم اینکه دربند آخر اگر بخواهیم از " دردهای خودش را دارد / این سر/زمین " تاانتها با هم بخوانیم افعال کلا با هم ازلحاظ زمانی ناهمگون می نمایند واگر از" وقتی باد ..." بند آخر شروع بشود هم خوانده شود بازهم به همین مشکل برمی خوریم که با کمی دقت قابل اصلاح می باشد.

سرفرازباشید

....
سلام و سپاس
درباره افعال شما درست می فرمائید استاد روحانی هم تذکر داده بودن. ولی وجود گودال در ویورد تعمدی بوده...منظور من دنیای قدیم ایل نبوده دنیای کنونی مد نظرم بوده و جنازه ای که از کوه روی زین سرازیر شد بر می گردد به روزگار کودکی ام که شهیدی را به ده محل سکونت مادرم می آوردند...
درباره افعال هنوز به الگوی ثابتی نرسیدم چون استفاده از چند زمان درست جا نیافتاده است
ممنونم از نقد موثرتان استاد...
می تونید بیشتر کمکم کنید؟

سلام و عرض ادب
دست مریزاد خانم صداقتی نیا ، شعرتان پر جوش ، تکان دهنده و سرشار از معرفت است

با عرض پوزش در بخش پایانی شعر ( ....وقتی که باد در چلیک های خاکستری بلوط می وزید ..... )
چهار فعل به کار رفته که در آنها یک نا همگونی به چشم می خورد
به نظر من "حرفش را بزند" بهتر از " حرفش را می زند " جواب می دهد . نظر شما چیست؟

..................
سلام و سپاس استادم
شما درست می فرمائید

درود بانو



و زنانگي هايت قلم را تسخير ميكند
تا به تصوير بكشي
من را
و
ما را
در لباسي متفاوت.....



بر قرار باشيد

بسیار زیبا و روان و پرمعنا خانم صداقتی نیا. سپاس

..............
سلام
ممنونم از لطفتان