کلاغی که فرو برده تنش را در لنجزار دغل بازی  

به صد دریا  نشاید شُست پرهای سیاهش را ...

"کلاغی که پَرَش راشُسته در حوض دغل بازی
به آبِ زمزم و کوثر نشاید شُست پرهای سیاهش را ..."
بیت خوبی است و بر آن مهر "‌خوشم آمد" زدمش؛ اما به‌سیاق غزل و قطعه اگر براندازش کنیم، متأسفانه مصراع دومش یک "مفاعیلن "بیشتر از مصراع نخست که بر وزن "مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن" است، دارد!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
*مسئول بخش نقد علاوه بر تأیید دیدگاه جناب خانی لنگرودی می افزاید:وقتی در مصراع اول از شستن خبر می دهد شستن در مصراع دوم به نحوی که آمده هم زاید و هم نادرست است.وجه درست چنین است:
کلاغی که پــــرش را در لجنـــزار دغلبازی فـــرو برده
به آب زمزم و کوثر نشاید شست پرهای سیاهش را
ضمنآ همه ی کسانی که از آب کوثر و زمزم به نحو فوق در شعر استفاده می کنند صد در صد نظر به این بیت حافظ داشته اند:
گلیم بخت کسی را که بافتند سیاه
به آب زمزم و کوثر سفید نتوان کرد....

سلام و درود بر شما شاعر بزرگوار
بسیار زیباااااا
احسنت

موفق باشید و در پناه خدای مهربان
غمت بر باد آمین
👏👏👏👏👏🌹🌷🌺🌸

درود برشما ادرس بدید تا ما هم برنامه تلویزیونی تان را نگاه کنیم از چه شبکه ای و ساعت چند است ممنون