مچاله می کنم افکار ناگزیرم را

که در نهاد تو پنهان کنم ضمیرم را
 

آهای چشم تو قبله ! دوباره پلک مبند

که وقت خواب تو گم می کنم مسیرم را

بخند ای لبت آغاز سال خورشیدی

بخند و آب کن این فصل زمهریرم را

بخند تا به تنت - ایل خویش - برگردم

به انتها برسان کوچ گرمسیرم را

من آن جنون زده سربازی ام که با رخ تو

پیاده کرده ام از دوش خود وزیرم را

ببین چگونه در این جنگ عاشقا نه ی پوچ

به قتلگاه تو آورده ام اسیرم را

همیشه دست به دامان جبرئیلم که -

به آسمان ببرد ناله و نفیرم را

***

شب است و گوشه ی چشمان کوچه بارای ست

و ماشه می چکد از دست هات تیرم را ...