آورده از دشت تفتيده خاكسترت را

بادي كه او مي شناسد صداي پرت را

ما گريه كرديم بعد از شهادت برادر

ديديم هر شب در آغوش خود سنگرت را

خورشيد شرمنده مي شد....و آهسته مي رفت

وقتي كه مي ديد آن جسم شعله ورت را

پرواز بالا بلندت به بي بي اثر كرد

مقياس كردند با ياس ها مادرت را

تشيع شد روح پاكت به دست ملائك

زيرا كه پيدا نكردند..... آن پيكرت را

مجتبي اصغري فرزقي – مشهد مقدس

وبلاگ: شعر نو پيراهني در باد 

ايميل :www.mojtaba.asghary@yahoo.com