با سلام غزلی دیگر تقدیم ناقدان سخن پارسی

گفتم که دلـم نام تو دارد بـه زبـان           گفتا که تو را نیست ازآن هیچ نشان

گفتم که من از کوی تو هرگز نروم         گفتا که زاصرار تو اين هست عیان

گفتم صنما موقف دیدار کجاست              گفتا نتوان گفت که آن هست نهان

گفتم که بگو پرده کناری بزنند          گفتا که مگو چون که دراز است زمان

گفتم که چرا هرچه کنم ناز کنی              گفتا که ره عشق چنین است وچنان

گفتم که مرا ازلب خود کام بده                 گفتا که روا نیست تو را کام از آن

گفتم چه کنم عاشق پیرم تو بگو               گفتا چه بگویم که تورا نیست توان

گفتم چه توان کرد جوابی بدهی            گفتا که طلب می کند این عشق جوان

گفتم که زعشق توشود پیر شباب           گفتا که برو عشق گران است گران

گفتم که به صهبا نتوان گفت چنین         گفتا که تورا طبع روان است روان  

گفتم که ازاین بحر به ساحل نروم            گفتا که برو بحث به پایان برسان

سعیدزاده بیدگلی (صهبا)