تک درختی که جا بجا شده است

امشب آسمان ابری نیست

دریا آرام است

و آبستن طوفانی سهمگین

که رگبار تگرگ را متولد خواهد کرد

و آن قایق کوچک

که در حاشیه اش

رنگ خون خود نمایی میکند

و دوباره مرا در وادي دور ميبرد

رعدو برق را در پنجه هایم میفشارم

دستانم همرنگ دریا شده اند

آینه دار این واژه های تلخ

عجب تصویر زببایی به جای مانده است