رباعیات

با کیش رخت مات شد از من شه دل

فرزین مرا فکــــــند از اسب به گـِـل

آن آتش چـــــشما ن خمارت یک بار

مقصــــود مرا نمی نماید حاصل

*****************************

خوشحالم از اینکه چون تو یاری دارم

دریای پُر از حس بهــــــاری دارم

هر سوکه نظر کنم ، تو را می بینم

صد قافیه!! با تو یاد گـــاری دارم

************************************

دل دادن و یار پر کشیدن سخت است

جان دادن و دلدار ندیدن سخـت است

سهل است هــــــــزار بار مردن با تو

یک بار ولی ز تو بریدن سخت است

******************************

آماده ی مرگ می کنم جانم را

در پای تو می فشـانم ایمانم را

یک گوشه ی چشم را نشانم بدهید

تا سرخ کنم حـَلق غزل خـوانم را

************************

از پای فتاده ام مرا دست بگـــیر

از بار گناه ، هرچه را هست بگیر

هنگــــام خروج من از این قالب خاک

دسـتان مرا بدون پیوست بگـــیر

*************************

مـِـهر تو ز دل برون نمایم ، باید

از دام تو بال و پر گــشایم ، باید

پرواز به همراه قفس ممکن نیست

 مصطفی معارف 17/10/90 کرج