شب بهانه می شود تازیانه می شود

می زندبه روح من جاودانه می شود

 باز هم تولد یک بهانه... یک غزل

شب برای واژه ها آشیانه می شوند

 گرچه واژه های من ارتکاب درد هاست

عاشقانه های من ناشیانه می شود...

 فرصت دوباره ایست  این غزل ترانه ها

كه براي روح من آب و دانه مي شود

 باهمین ترانه ها این بهانه های خیس

گیسوان روح من آب و شانه می شود

 با بهانه های تو  عمر ما تمام شد

کی نگاهت آشنا شاعرانه می شود؟

 آی ای به شوق تو واژه های من هنوز

جمعه های چشم تو عاشقانه می شود؟