فرشته

من در میان لطافت حس زنانه ی تو،گم شده ام

شاید که پیدا شوم روزی،میان آغوشت

من محو گشتم درون،روح بی نهایت آرام تو

شایدم نجاتم دهی،ازاین زندان ترسناک خاموشت!



من در آتش تنهایی و،لذت عذاب عشق

میسوزم هر دم و باز،ازتو دم میزنم

تو فرشته ای،گر بال هایت را باز کنی

از شوق پرواز با تو بی درنگ،به سوی تو پرمیزنم



من از چشم های جادویی اسرارآمیزت،حرف می زنم

من می ترسم ازعمق چشم های سیاه تو،شدید...

از زیبایی بی حد و وصف چشم های تو،درحیرتم

که چگونه تمام تار و پود وجودم را،به بند کشید!



آنگه که دیدمت،خدا مرد و در من زنده شد

نفهمیدم که خدا من بودم،یا خدا من بود!

اغراق نمیکنم در وصف تو،معشوق دل انگیزنم

به خداوندی خدا قسم،هرچه گفتم بازهم کم بود



من مست بوی موهای پریشان تو ام،عشقم

وقتی که می روی،چشم هایم بارانی می شود

از ناله های غم انگیزم،عرش می لرزد

والله که دل آسمان،ازگریه هایم خون میشود



من از ظرافت عجیب تو،ازهوش میروم

دیگر راه خروجی نیست،ازاین احساس وحشتناک

سرتا سر وجود من،از تو پر شده است ماه من

دیگر بیرون نمی روم،ازاین حس زیبای دردناک!