به سوی دل نظر کن، آتش عریان را بنگر

به اشک باطنم حس کن، رگی مژگان را بنگر

به رنگ بیخودی احساس کن قلب نبوغم را

و در باطن خدا شو، حالت بیجان را بنگر

بیا آیینه شو، در جلوه های روح پردازم

به درد دل نظر کن، سوزش حیران را بنگر

بیا احساس کن مرگم درون سینه ی آتش

و در حسی نفس ها ،شعله ی پنهان را بنگر

و جاری شو درون سینه ی رنگ نظر جوشم

و از عمق نفس ها ،آتش سوزان را بنگر

تمامم درد بود و غسّه بودی و بیخودی ها بود

بیا و در تمامم ،مرگِِ بی پایان را بنگر

درین رنگ جدایی ساز ،احساسی خدا سرکن

به نور دل تماشا کن، رگی ایمان را بنگر

بیا حالا خدا شو، در نفس های جدایی رنگ

و  اینجا خلسه کن دل را، حسی عرفان را بنگر

به من پیمانه بودی عشق بودی و خدا بودی

 بیا آیینه شو در دل، خطی پیمان را بنگر

نفس شو ،در نفس هایم که بی تو درد گردیدم

به اشک باطنم حس کن، رگی مژگان را بنگر

بیخود