حتّی اگر هر روز نه... هر هفته نه... گاهی...

حتّی برای مدّتِ بسيار کوتاهی...  –

بگذار با او زير چتر عشق تر باشم

ای روزگار بی‌پدر! از ما چه می‌خواهی!؟

راهی برای طی شدن  در بی‌خيالی نيست

جايی برای گم شدن  در ناخودآگاهی  -

يک لحظه  بی‌ دل‌لرزه‌های بی‌سرانجامی

يک جاده با «او»، بی‌خيال هرچه گمراهی

□

 ای دشت‌های پاک و بکر و روشن قطبی –

پيش تن ِ برفِ تو مثل دفتر کاهی  -

با من بيا تا زير چتر عاشقی...  بگذار –

وارون شود  هفت آسمان، از ماه تا ماهی

بگذار بر وفق مراد خود بچرخانيم –

گردونه را ؛ حتّی اگر همواره ‌نه ،  گاهی ...

                                                         اميد نقوی / 1390