الهی
در سحرگاهانِ ماه رمضان و در تبلورِ سیمایِ مهتابِ درخشان ، آنگاه که سکوتی زیبا بر همه جا مستولی می شود و اصالت نجوا می کند و تنها شادیِ زندگانی ام سرودِ آزادی سر می دهد ، مرا مشمولِ بهترین رحمت و مغفرت ها بنما تا حقیقت ها را با عبوری بی ضرر بیابم و در چرخشِ زمانه گرفتار نشوم و عاشقان و عارفان را در آغوش گیرم و بر نعمت هایت متفکّر شوم و هرگز با شتاب تصمیم نگیرم و فقط از تو یاری جویم و در مسیرِ تو حرکت کنم و رازهایِ دلم را به غیرِ تو نگویم و اندیشه ام را در آسمان هایِ زیبایت ببینم و شاکرانه امّا خاضعانه در راهت قدم بردارم و هرگز تسلیم نفسِ امّاره نگردم تا رستگارانه به پیشگاهت آیم و شرمنده یِ محبّت هایت نباشم  
 

آمد رمضان و عشق بازی آغاز
در پهنه یِ آسمان ، دوباره پرواز
امّید که خود را ز گناه بِرهانیم
تا قفلِ دری به رویمان گردد باز

م جعفری