دستی به جام باده و دستی به زلف یار
ساقی بیا کنار خیابان لاله زار
شش کوچه بشمر از بغل سینما ونوس
بعد از دکل، پلاک نود ،واحد چهار
با رمز «تَق تَتَق تَتَتَق تَق» به در بزن
تا اینکه رأس ساعت دو موعد قرار،
با هم نشسته مختصری گفتگو کنیم
درباره گذشته جذاب لاله زار
عید است ساقیا نکند یادمان رود
سیگار برگ و فندک و دیوان شهریار
«یادش به خیر خنجر مژگان یار من»*
ساقی بیار باده و مطرب بزن هوار
افسوس دوره ای است که باید ریا کنم
با مطرب و مغنی و شاهد مرا چه کار؟
دیگر می و پیاله به دردم نمی خورد
ساقی بگو به حضرت آقای شهر دار
«تعریف از شما که زیاد است منتها
من بیش از این ز محضرتان دارم انتظار
از لاله زار غیر شلوغی نمانده است
چیزی برای مردم تهران به یادگار
این جعبه کلید و پریز و فیوز برق
با ذوق صاحبان هنر نیست سازگار
وقتی نوابغ سه دهه عرصه تئاتر
عمری گذشته اند از این گوشه و کنار
وقتی در این محله ملاقات داشتند
عشقی ،فرات،عارف قزوینی و بهار
وقتی صدای دلکش و تاجیک می رسد
از کافه ای خرابه سر نبش این گذار
احیای این محله وظیفه است منتها
باید به خادمان بدهی لوح افتخار
اقبال لاله زار کم از توپخانه نیست
قربان مهر و لطف بزرگان روزگار!
*مصرعی از استاد شهریار