از بـس که تو طــــــنازی و نازی و ظریفی

هر جـــــــا قـــــــدم پاک تـــــو افتاد شریفی

مژگان تو هــــر چـند که غارتگر دل هاست

در قافــــــیه ی چشـــــم تو، زیباست ردیفی

روزی کـــــــه شدم عاشــق روی تو شنیدم

در حرفه ی عاشق کـشی ات نیست حریفی

مانــــــند گــــــل یاس تــــــنت هــست معطّر

چون غنـــچه ی نورسته تو پاکی و نظیفی

بر قامت هـــــر ناکـــس و کس چشم مینداز

حیف اســــت ، نــــگاه تو بیـــفتد به کثیفی

هرجاست گلی دامنش آلوده به خاری است

تو دامـــــــنت آلــــــوده نــــگردید و عفیفی

هر کس که فرو بست دم از مدح تو ترسید

کاید به زبانـــــــش ســخن سهو و سخیفی

افسوس و دریــغ اسـت کزیـن بی خبری تو

 در دست تو مـــوم اســت دل زار و نحیفی

امـــروز به دادم برس ای دوســـت که فردا

حسرت نخــــوری رحم نـکردی به ضعیفی

می باخت دل از دیــــدن روی تو اگر داشت

یک ذرّه چـــــو من آینــه احســـاس لطیفی

دل مصلــــحت خویــش در این دیــد نگیرد

هرگز بـــــجز از عشـــق تـــو آئیــن حنیفی

از جــان و دلــــــم می طلــبم بر ســـرم آید

 خواهـــــد اگــر آید به ســرت درد خفـــیفی