نگاهت گنبد سبز خراسان است

چقدر عاشق شدن هاي تو آسان است

نمي دانم چرا هرگاه مي خندي

دو چشمت شبنم صبح لواسان است

هواي ابريت را دوست دارم من

كه باران پشت ابر و كوه پنهان است

هميشه بعد طوفان هاي سيل آسا

حضور چشمهايت سمت باران است

چه هستي تو كه هر وقتي كه مي آيي

به ياد رفتن تو دل هراسان است

نگاهت آنقدر سبز است و باراني

كه تعبيرت به شاليزار آسان است

شبيه شاعران خوب شيراري

لب تو پسته ي خندان كرمان است

صداي دلنشين و آشناي تو

بهاري تازه در فصل زمستان است