همراهی ام کن خواب را ، از " لا" ی لالایت بخوانم

یا در کنارم باش و لب خوانی بکن ، جایت بخوانم

یک سمفونی  اعجاز را، با هر قدم  " خش خش " بسازم

با برگها  ، در لحظه  بوسیدن  پایت  بخوانم

هر چند بی تابم ، ولی از حس زیبایی که داری

چیزی نگو ، می خواهم از چشمان زیبایت بخوانم

دیروز اگر فرصت نشد احساس قلبم را بخوانی

آماده ام این جمله را در گوش فردایت بخوانم

آری نه تنها یک غزل ، دیوانی  از صدها قصیده

تحریر می گردد اگر در وصف سیمایت بخوانم

تو مهربان و پاک و رویایی و زیبایی  چو دریا

اما  خجالت می کشم  ، همتای دریایت بخوانم

در باورم هرگز حقیقت این چنین شیرین نبوده

فرصت بده تا لا اقل ای خوب ! رویایت بخوانم

...

یاد تو را ... می بوسم و در لای قرآن می گذارم

وقتی شدم بیدار و محروم از تماشایت بخوانم...