هنوز رنگ غروبی و طعم خون داری

سکوت کرده ای اما سر جنون داری

شبیه خانه ی ما بی دری و بی دیوار

و چشم بهت به آفاق  نیلگون  داری

اگر چه گم شده را فکر بازگشتی نیست

امید معجزه از این جهان دون داری

زبان بسته و آتشفشان دل ، همزاد

چه طاقتی است ؟که از کوهها فزون داری

*****

شبیه درد تو این درد لاعلاج من است

عزیز گم شده ای در پس قرون داری

به گریه میرسم از نو ، آه ...ای زیبا

چه مقصدی به رهایی بگو کنون داری؟